ආදරය ඇත්තේ කොහිද ජීවිතය ඇත්තේ එහිය. යාපනය හා බැදුණු ප්රේමයද මට ජීවත් වෙන්නට හිනාවෙන්නට විශේෂ වරයක් දී ඇත. ඒ වරය මම සතුටින් ඉන්නත් මේ රටේ යලි ලේ සෙලවීමක් නොදකින්නට සිහින දකින්නන් වෙනුවෙන් ආදරේ කරන්නට යොදා ගනිමි. කොරෝනාව හෝ දෛවය ඒ සදහා මට ජීවත්වීමේ බලපත්රය කොපමණ කාලයකට නිකුත්කර ඇත්දැයි නොදන්නා නිසාම හැකි ඉක්මනින් මගේ හීන ඉවකර බලන්නට තීරණය කරමින් සිටිමි.
මිනිසුන්ට යුද්ධ කරන්නට ලැජ්ජාව බිය නැතත් අපි ආදරේ කලයුත්තේම දසදහසක් වැටකඩොලු අතොරව මධ්‍යයේය , සිහින මිලට ගන්නට බැරිය. සිහින අපේ නමට ලිය වෙන්නේ අපේ ඉපදීමත් සමගය. යාපන හීනයත් එසේය. සැබෑ නොවුනද අවම වශයෙන් සිහින වලට එබී බලන්නට හැකි වීමද වාසනාවකි. ඒ සිහින සිහිනේකම තබා වත්පිළිවෙත් කරමින් සිටි. අවධියේදී ශානිකා ලක්මාලි නමින් සහෝදර කිරිල්ලියක් යාපනයේ සිට මාවෙතට පියාඹා ආවාය. ඇය මට මගේ ගමනට පියාපත් රැගෙන ආවාය. ඇය මගේ හීන ඇගේ කර ගත්තාය. වෙනදට වඩා මගේ යාපනය මට කිට්ටුවී ඇතිවග දැනුණි.
එකවරම ඇය ඇතුළු මගේ යාපන පවුල මට හම්බ වුනේම මගේ හීන පසුපස දුවද්දීය. මගේ ආදරය, මගේ විශ්වාස, මගේ හිනහව, මගේ හීන, මගේ දුක සියල්ල නුබලාගේම වූවේ කවර පිනක් පල දීමෙන්දයි මා නොදනිතත් එය මට ලැබුන නිධානයකි. මගෙන් කිසිවක්ම බලාපොරොත්තු නොවන ඔබ සැම මට සෙවනැල්ලක් වෙන්නේ මටත් මාව පුදුමයක් කරමිනි. කොකුවිල් කෝවිලේ දුටු දේවතා එලිය මම ගැන ඉඟි කල බව කියන්නට , හිතන්නට තරම් ලෙන්ගතු හිත මට කොහෙන් හමු වූවාදැයි මම නොදනිමි. ආදරේ තියෙන්නෙම යාපනයේය. ඉතින් මට මගේ ජීවිතය යාපනය වෙනුවෙන් පුදන්නට හැකිය. මගේ හදවත නමැති ඉඩමෙන් වැඩිම ප්රමාණය යාපනය අල්ලා ගෙන ඇත්තේය. ඒ තේසවලාමෙයි නීතියේ කවර වගන්තිය අනුවදැයි මම නොදන්නෙමි. එහෙත් මා මගේ හිත තෑගී ඔප්පුවකින් යාපනයට පවරාලමි.
ආදරය දෙනතරමටම ආදරය ලැබීමේ න්‍යායට මගේ යාපන පවුල තරම් වෙනත් උදාහරණයක් නැති තරම්ය. මම නුඹලාට අම්ම කෙනෙක් වන්නට උත්සහ කරන්නට හිතන්නට පෙරම නුඹලා මට මව්පියන් වන්නේ මට මහා ලෝබකමක් එකකරමිනි. මේ හැටි ආදරය ලබන්නට තරම් මම වටින්නේද යන පැනය මා විසින් මගෙන්ම විමසන අවස්ථා ඕනෑතරම්ය. මම නුඹලා සොයාගෙන අවේ ආදරය ලබන්නට නොව යාපනයට ආදරය පුදන්නටය. අපි සමාන වන්නේම ඒ එකම මතයක ඉන්න නිසාමය. අපිට යුද්ධයක් ගැන ඇත්තෙම අපුලකි. අපි ආදරය බෙදන්නෝ වෙමු. යාපනය යනු අපේ ආදරයේ සංකේතයයි. අපි රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයක අතු ඉති නොවෙමු. අපි මනුෂ්‍යත්වයේ මහා සංවිධානයේ නිලලත් සාමාජිකයන්ය. නුඹලා මේ යාපන මහා සංස්කෘතියේ අව්යෝජනීය කොටස්කරුවන් වී හමාරය. ඉන් නුඹලාට පැවරෙන මහා වගකීම මරණයෙන් මතු කර මතින් බිම තබන්නට නුඹලාට නොහැකිය. සමස්ත පීඨයන්හි අධ්‍යාපනය ලබන සහෝදරත්වයට මේ වගකීම පැවරී ඇත.
නිදහස් අධ්‍යාපනය නුඹලාට දෙවුලොවේ මාවත පෙන්වා ඇත. දෙවුලොව දැක දැක ජාතිවාදී කඩපිල් ගානේ රස්තියාදු ගහන්නට නුඹලාට බැරිය. ලංකාවේ අනෙක් විශ්ව විද්යාලවලට යන සියලු විද්යාර්තින්ට වඩා වැඩි වගකීමක් විශ්වායක් මේ විශ්වය නුඹලා කෙරෙහි තබා ඇත. ඒ නුඹලා සතුව විශේෂ ශක්තියක් ඇති වගට විශ්වය විශ්වාසකොට ඇති නිසාය. ඒ තෝරාගැනීම පිලිබඳ සරලවම තවත් විදියකින් කියන්නේ නම් මේ ‘’ සාම ධූත මෙහෙවරකි’’
නැවත මේ රටේ සිංහල දෙමල කෝලහල යුද්ධයක් ඇතිවන්නට ඉඩක් නොතිබීම නුඹලාගේ ප්‍රධාන වගකීම බව යාපන විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ලබන උපාධි සහතිකයේ පිටුපස නොපෙනෙන අකුරින් ලියා ඇත. ඉතින් දැන් ඒ කතාවේ කොටස්කරුවන් වන නුඹලාට කර අරින්නට බැරිය. එසේ කර අරින්නටනම් උපාධිය අමතක කල යුතුය. යාපනය යන වචනයවත් මතකයේ තියා ගන්නට නුඹලාට අයිතියක් නැත. මේ සියල්ල කීවද දැන් අපි හන්තානට ආදරේ කරනවාටත් වඩා නුඹලා යාපනේට ආදරේ කරනවග මම සහසුද්දෙන්ම දනිමි.
මේ උදාවෙන්නේ අතීතයේ මෙරට සිංහල දෙමල ජනයා අතර වූ සහෝදරත්වයේ නිවුන් පාලමය. එහිම චායා පිටපතකි. භාෂාව යනු බෙදා ගන්නට මරා ගන්නට ලැබුණු වරපතක් නොවන වග නුඹලා අපි කාටත් වඩා තේරුම් ගෙන ඇත. යාපනය විශ්ව විද්‍යාලයේ භාගෙට භාගයක් ඉන්නේ සිංහල බස කතාකරන්නන්ය. ඒ හැමෝටම යාපනේ සහෝදරකම්, මිත්‍රකම් සේම ආදර සබදකම් යන කුමන වර්ගයක හෝ සබදතාවක් ඇත . ඒ හැම සබදතාවක්ම මෙරට ජාතිවාදී අරගලයකට පිවිසීම මොහොතකට හෝ ප්‍රමාද කරනු ඇත.
මගේ යාපනය තුල හමුවූ ආදරණීයයන් අතර උන් යාපනය සරසවියේ විද්‍යා අංශයේ ඉගනුම ලද ශානිකා ලක්මාලි , යාපන විශ්වවිද්‍යාලයට සාම ධූත මෙහෙවරට යන්නේ දකුණේ සිටය. ඇය එතැන් පටන් සරසවිය තුල සිංහල දෙමල සමගියට පාලමක් වූවේ ඒ දෙපිරිසටම ඇය නැතිව බැරි චරිතයක් වෙමිනි. ඒ ආදරයම ඇය මා කෙරෙහි පළකලේ ‘’ අක්කා ඔයා තව කලින් හමු වුනානම් හොදයි . ඔයාගේ හැම දේකටම උදව්වට මම කට්ටිය හොයල දෙන්නම්’’ කියමිනි. දුර්ග, සන්තෝෂ්, ලවන් ආදී දෙමල සහෝදරත්වය සේම කනිෂ්කා, මයුරි, උදිත, නීල්, යසාන්ගි, සිතුමිණි , සරලා, නෙලුම් ආදී මහා පවුලක් මට ලැබෙන්නේද ඇය නිසාය.ඔවුන් සියලු දෙනා කොකුවිල් දරුවන්ට ආදරය කර ඔවුන්ගේ ආදරය පොදි බැඳ දකුණට ගෙනෙන්නේත් මේ ආදරයයි.
ඒ සිතුම් පැතුම්, ආදරණීය බව රැඳී ශානිකා දකුණේ ඇඹිලිපිටියෙන් යාපනේට එවූ රන් ආභරණයකි. එසේම ජාතිවාදී මිනිසුන්ට පාඩමක් උගැන්වීමට විශ්වය විසින් මැවූ සාමයේ ජීව උන්ඩයකි. මොන කතා ලීවද මනුෂ්‍යත්වයේ පහන් සිළු අප වටා නැතිවිට ඒ ආදර කතා කියවන්නට නොහැකිවෙයි. ඒ අමනුශ්‍යත්වයේ අඳුරින් අපි වැසී යන නිසාය. ශානිකා ලක්මාලි නම් මැජික් යෂ්ටිය සාමයේ ගුවන් පාලම ඉදිකරනු ඇත. එහි මහා පාලමේ කොන්ක්‍රීට් කණු විය යුත්තේ යාපන සරසවි මාතාවගේ තුරුලට පැමිණි සිංහල බස කතාකරන නුඹලාය. දෙමල, සිංහල ශබ්ද කෝෂයකට කල නොහැකි දේ නුඹලාගේ එක හිනාවකට කල හැකි වග මං විශ්වාසකරමි.
අමතක නොකළ යුත්තේ නුඹලා විශ්වයේ විශේෂ තෝරා ගැනීමේ පරීක්ෂණයකින් සමත්ව යාපන විශ්වවිද්‍යාලයට පැමිණි වගය. ඒ ආශ්චර්යවත් තෝරාගැනීම නිෂ්පල නොවන වග ලංකාවම දැනගතයුතුය.
මේ සිවු වසරක උපාධියක් නොව සාමයේ මෙහෙයුමකි. නුඹලාගේ අරගලය යනු සාමයට පාහින්පත් තැබීමමය.
මගේ යාපන ආදරය උදෙසා ඇප කැප වන නුඹලා ලෝක සිත්සතන් කෙරෙහි සාමයේ පියාපත් පළඳන වග මම අදහමි. ‘’
මම යාපනයේ පෙම්වතිය
සඳරැසී සුදුසිංහ
මාතර ඉදන්
Sandaraseepriyathma@gmail.com
